Foto van de Week 27 oktober

Hanse

LR: 6603517
Call sign: DBKP

In de winter is het noordelijk gedeelte van de Oostzee bijna geheel met ijs bedekt. Scheepvaartverkeer is dan alleen mogelijk met behulp van ijsbrekers. In de strenge winter van 1962/1963 ondervonden de schepen, die tussen de Bondsrepubliek Duitsland en Finland voeren zoveel hinder van het ijs, dat besloten werd een grote ijsbreker voor duitse rekening te bouwen, die ingezet kon worden om de havens aan de Oostzeekust vrij te houden. Afgesproken werd, dat de ijsbreker in finse wateren onder finse vlag zou varen als de inzet van het schip in westduitse wateren niet nodig was. Zodra echter de omstandigheden dit vereisten - als het ijs de 56e breedtegraad bereikt had -, kon de BRD het schip vorderen en moest het onmiddellijk overgedragen worden. De ijsbreker zou dan onder duitse vlag varen.

De werf Wartsila in Helsinki, die na de Tweede Wereldoorlog ruim 60% van de ijsbrekervloot van de wereld gebouwd heeft, begon op 12 januari 1965 met de bouw van de "Hanse", die als nummer 379 geboekt werd. Deze ijsbreker behoorde tot het type "Karhu". In tegenstelling tot de eerder gebouwde zusterschepen Karhu I, Murtaja II en Sampo II had de bemanning van de "Hanse" vanaf de brug een vrij zicht rondom.

De woonvertrekken lagen een eind van de zones af, waar het ijs gebroken werd. De bemanningsleden hadden zo het minste last van het lawaai. De inrichting van het schip was tamelijk luxueus: aan boord bevonden zich o.a. een sauna en een hospitaal.
Aan de zijkant van het schip was een aantal tanks ingebouwd, waarin voldoende vers water en andere benodigdheden voor een verblijf op zee van één maand konden worden meegenomen. Het grootste deel van het schip werd d.m.v. een warmeluchtinstallatie verwarmd: bij een buitentemperatuur van 20 graden onder nul werden de woonvertrekken tot 20 graden verwarmd, de werkruimten tot 16 graden. Het schip had een snelheid van 15.8 knopen.

Op 3 september 1965 liep de "Hanse" van stapel. Het schip werd geregistreerd bij Lloyds. Alleen in 1995/1996 stond de ijsbreker geregistreerd op naam van de "Finnish National Board of Navigation (FNBN)" te Helsinki. De overige jaren was de eigenaar van de "Hanse" - zoals afgesproken - de regering van de Bondsrepubliek Duitsland. Het schip werd echter alleen in de strenge winter van 1978/1979 door de BRD gebruikt om het kanaal bij Kiel ijsvrij te houden.

In 1998 werd de "Hanse" verkocht aan Griekenland. Het was de bedoeling, dat de ijsbreker als hospitaalschip onder de naam "Asklipios" in de mediterrane wateren zou gaan varen. In de buurt van Tunis brak echter brand uit aan boord. De "Hanse" werd total loss verklaard. Het wrak schijnt nog steeds bij Cape Bon te liggen.

Bronnen:
1. Verschillende jaargangen van Lloyds Registers
2. Het boek "Eisbrecher aus aller Welt", geschreven door Bernd Oesterle.
Dit boek is verkrijgbaar bij "the 7 seas" via www.boekwinkeltjes.nl

Boek van de Week 23 oktober

Op 15 mei 1986 werd in Finland voor het eerst "The Maritime Achievement- Honorary Award" uitgereikt. Deze prijs werd ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan van "the Finnish Maritime Society" in het leven geroepen. De eerste keer werden het "Finnish Maritime Museum" en het "National Maritime Museum of Greenwich" onderscheiden. Zij waren de organisatoren van de tentoonstelling "Sea Finland", die in 1985 in het Engelse Greenwich getoond werd.

Bij deze tentoonstelling werd een catalogus uitgegeven onder dezelfde titel. Aan de hand van gedetailleerde foto's en duidelijke teksten wordt een overzicht gegeven van de maritieme geschiedenis van Finland. Het belang van het water voor Finland wordt beschreven. Artikelen over waterwegen en havenplaatsen worden afgewisseld met informatie over de scheepsbouw, de handelsvaart en het onderzoek naar scheepswrakken in de Baltische Zee.

Middels beschrijvingen van o.a. de Krimoorlog en de grote zeeslag bij Svendsksund in 1790, die voor de Finnen zeer belangrijk was, wordt ook de militaire geschiedenis niet vergeten.

Daarnaast komen de verschillende soorten schepen aan bod: vikingschepen, schepen om naar de kerk te gaan, ijsbrekers, handelsschepen en vissersboten. Tenslotte wordt aandacht geschonken aan de museumschepen van Finland.

Al met al een interessant boek over een land, dat een unieke plaats inneemt in de geschiedenis van de zeevaart.

Dit boek is verkrijgbaar bij "The 7 seas" via www.boekwinkeltjes.nl

Boek van de Week 11 oktober

In 1977 verscheen het laatste boek van Dwight Boyer over de geschiedenis van de "Grote Meren". De journalist en maritiem historicus Boyer specialiseerde zich in verhalen over het leven aan boord van de schepen, die de Grote Meren bevaren hebben. Hij had een voorliefde voor mysterieuze voorvallen en rampen. Zijn informatie haalde hij bij zijn vele vrienden in de handelsvloot en bij de journalisten die hij in de havens ontmoette.

In zijn laatste boek "Ships and men of the Great Lakes" probeerde hij een beeld te schetsen van de laatste uren van een aantal schepen, dat de Grote Meren bevaren heeft. Het boek bevat o.a. het verhaal over de "Daniel J. Morrell", die in een stormachtige nacht in november 1966 ten onder ging. De spookachtige ontmoeting, die één van de opvarenden had toen hij ronddobberde in een reddingsboot, wordt hierbij ook aangehaald.

Het tragische ongeluk met de "W.W. Arnold" in 1869 op "Lake Superior" werd toegeschreven aan de slechte hulpmiddelen op het gebied van navigatie. 106 jaar later, toen de "Edmund Fitzgerald" op dezelfde plaats verdween, was de radartechniek uiterst geavanceerd. Het blijft een mysterie, waarom zij gezonken is.

Niet alleen de schepen worden beschreven. Ook verhalen over opvarenden en andere beroemde personen krijgen een plaats in dit boek. Boyer beschrijft o.a.

• John Maynard, de heldhaftige roerganger, waarover zelfs Charles Dickens en Theodore Fontane schreven, en
• Philip P. Bliss, een componist en evangelist, die nog nooit gevaren had, maar met zijn hymne "Let the lower lights be burning" de sympathie van de scheepslui en hun families wist te winnen.

Dit boek leest als een trein. In de verhalen wordt de spanning goed opgeroepen. Het boek is rijkelijk ge-illustreerd met zwart-wit foto's en bevat een literatuuropgave en een uitgebreid register.

Dit boek is verkrijgbaar bij "The 7 seas" via www.boekwinkeltjes.nl

Foto van de Week 11 oktober

Geyve

LR: 6921907

Call sign: TCGA

Deze tanker werd in 1969 gebouwd bij Ishikawajima Harima Heavy Ind. (IHI) in Kure (bouwnr. 166). Het schip werd gebouwd voor Esso Tankers Inc. en voer als de "Esso Nagasaki" onder panamese vlag.

In 1983 werd de "Esso Nagasaki" verkocht aan Tesubu tankers S.A. en herdoopt als "Tesubu IV". Onder call sign HPZF voer deze tanker onder de vlag van Panama. Na drie jaar werd de Tesubu verkocht aan Dunya Petrol Nakliyat ve Ticaret A.S. Als de "Geyve" voer het schip onder turkse vlag. De thuishaven van de "Geyve" was Istanbul. Het management werd gevoerd door Ganmouth Shipping. Op 18 november 2000 werd het schip in Alang gesloopt.

Bronnen: Verschillende jaargangen van "Lloyd's Register of ships"

Foto van de Week 4 oktober

Benalder

Registratienummer Lloyd's: 721 4894

Call sign: CQUY

Dit containerschip werd in 1972 gebouwd bij Howaldtswerke-Deutsche Werft in Kiel (bouwnr. 43). Kawasaki Heavy ind. in Kobe produceerde de machines. Het schip stond geregistreerd in Leith en voer voor The Ben Line Steamers ltd. & Domino Container ships ltd. onder de engelse vlag. De manager van het schip was William Thomson & Co.

In 1982 werden nieuwe motoren geplaatst waardoor de snelheid opliep tot 23 knopen.

In 1993 werd de Benalder herdoopt in Maersk London. In hetzelfde jaar kreeg het schip nog een andere naam "London Maersk" (call sign: C6OB5). Het schip werd eigendom van de Dansk Supermarked A/S. In het begin was A.P. Moller de manager en voer de London Maersk onder deense vlag.

In 1997 werd Danaos Shipping de nieuwe manager. Het schip werd geregistreerd in Nassau en voer tot 1999 onder de vlag van de Bahama's. In 1999 kwam de "London Maersk" in handen van de Mayflower Navigation corp. Het schip voer verder onder de naam "London" (call sign: SYNN). Danaos Shipping bleef de manager. De "London" werd geregistreerd in Piraeus en voer tot 2001 onder griekse vlag. In oktober 2001 werd het schip in Shanghai gesloopt.

Bronnen: Verschillende jaargangen van "Lloyd's Register of ships"