Foto van de Week 27 september

In 1904 werd s.s. "Juniata" in Cleveland gebouwd. Dit passagiersschip had een lengte van 9.1694 m (=361 inch). Naast de vracht kon zij 595 passagiers vervoeren. 155 bemanningsleden zorgden ervoor, dat alles goed verliep aan boord. Samen met haar zusterschepen "Tionesta" en "Octorara" voer zij voor de Anchor Line tussen Buffalo en Duluth. De "Tionesta", gebouwd in 1903, werd in 1940 in Hamilton, Ontario gesloopt.

De "Juniata" was een beter lot beschoren. In 1939 werd zij naar Manitowoc, Wisc. verscheept en omgebouwd tot een luxueus passagiersschip, waarmee ook vracht en auto's vervoerd konden worden. Het schip kreeg een nieuwe naam: "Milwaukee Clipper".

De "Milwaukee Clipper" was het mooiste lijnschip op Lake Michigan. Aan boord bevonden zich: luxueuze accomodatie, air-conditioned salons en gangen, een speciale kinderspeelruimte en een eetzaal met een prima buffet. De 900 passagiers vonden op het schip hun vertier op het dek (spelletjes en zonnen) en in de filmzalen (entertainment, dansavonden en films).
Eind jaren '60 werd het schip uit de vaart genomen.

Bovenstaande informatie is afkomstig uit het boek "Ships of the Great Lakes on postcards" van Bob Welnetz, dat via http://www.boekwinkeltjes.nl/ bij "the 7 seas" te koop is.

Boek van de Week 27 september

In 1679 voer het eerste schip (LaSalle's "Griffin") op Lake Michigan. Toen in 1759 de Engelsen de controle over de meren kregen, werd een lijndienst tussen de verschillende handelsposten opgezet. Na de oorlog van 1812 verscheen de beroemde "Great white fleet" op de meren, die vele generaties immigranten naar Wisconsin bracht.
Rond de tweede helft van de 19e eeuw verschenen kleine scheepswerven aan de oevers van de meren. Ook werden de eerste vuurtorens gebouwd. Door de havens te vergroten lukte het om een lijndienst met stoomboten te onderhouden.

Deze schepen spraken zeer tot de verbeelding. Honderden oude passagiersschepen sierden ansichtkaarten. Toch nam de behoefte aan vervoer van passagiers over water na de Tweede Wereldoorlog af. Veel schepen eindigden op de sloop.
In de laatste decennia van de vorige eeuw probeerden scheepvaartliefhebbers de nog varende passagiersschepen, waaronder de legendarische "Milwaukee Clipper", van de sloop te redden. Er verschenen drijvende maritieme musea.

Bob Welnetz had een behoorlijke collectie ansichtkaarten van schepen, die op de Grote meren gevaren hadden. In 1976 gaf hij een boek uit met een selectie uit zijn ansichtkaartencollectie. De bijschriften bij de foto's zijn afkomstig van de kaarten zelf. Als er nieuwe informatie bekend was, heeft Bob deze toegevoegd.

Dit eerste deel bleek in een behoefte te voorzien. In vervolg hierop heeft hij nog een tweede deel uitgegeven. Beide delen zijn te koop bij "The 7 seas" via www.boekwinkeltjes.nl

Boek van de Week 15 september

Niets spreekt zo tot de verbeelding als het werk van de Reddingsmaatschappij. Dappere mannen, die bij nacht en ontij hun leven wagen om de bemanning van schepen in nood te redden. Wie kent in Nederland de naam "Dorus Rijkers" niet? Of "Klaas Toxopeus"? Beide mannen hebben hun sporen verdiend in het reddingswezen. Maar ook in andere landen leven dappere redders!!

Dit boek beschrijft het werk van de reddingsmaatschappijen, waarbij de nadruk ligt op het materieel, dat hen ter beschikking staat. In de laatste honderd jaar is er veel veranderd:

• boten worden niet meer met paarden naar het strand gebracht;
• de boten zijn zelfrichtend geworden... waardoor ze minder snel zelf vergaan.

Deze (engelstalige) encyclopedie is rijk ge-illustreerd. Duidelijke kleurenillustraties geven uitleg over de werking van de nieuwe technologie. Achterin het boek is een overzicht opgenomen per land van de ontwikkelingen en de verschillende boottypen, die gebruikt worden. Niet alleen voor liefhebbers van maritieme historie, maar ook voor techneuten is dit boek opgenomen in de collectie van boekhandel "The 7 seas".

Foto van de Week

Stoomvaart Maatschappij Nederland nam in 1939 het ms. Oranje in gebruik op de route naar de Oost. Tijdens de oorlog werd de mailservice naar de Oost noodgedwongen stil gelegd, maar in 1946 hervatte de Oranje haar reizen naar Indie. In het begin bracht zij vooral troepen naar de Gordel van Smaragd. In 1958 -toen de mailservice naar Indonesie beeindigd werd- werd de Oranje gemoderniseerd en ingezet op de route naar Australie en Nieuw-Zeeland. Vanuit Amsterdam werden emigranten via Panama naar Auckland, Wellington, Sydney en Melbourne gebracht. De terugreis voerde langs Singapore en Suez. De "Oranje" had 323 eersteklas-hutten en 626 hutten in de toeristenklasse, die gedeeltelijk voorzien waren van air-conditioning.

In het begin van de jaren '60, toen de vraag naar passage afnam, werd besloten de "Oranje" te verkopen. In 1964 werd zij overgenomen door Achille Lauro. Ze werd herdoopt als "Angelina Lauro" en bleef naast de "Willem Ruys" in de vaart rond de wereld.

Op 30 maart 1979 brak brand uit op de "Angelina Lauro". Alle opvarenden werden gelukkig gered, maar het schip werd total-loss verklaard. Op 30 juli van dat jaar werd ze op sleep genomen om in Taiwan te worden gesloopt. Op 21 september begon de "Angelina Lauro" echter midden op de Grote Oceaan water te maken. Bij het ochtendgloren drie dagen later zonk het schip en kwam een einde aan haar roemrucht bestaan.

Bovenstaande informatie is afkomstig uit het boek "North Star to Southern Cross" van John M. Maber, dat via http://www.boekwinkeltjes.nl/ bij "the 7 seas" te koop is.

Boek van de Week

In 1831 arriveerde het stoomschip "Sophia Jane" in de haven van Sydney. Dit markeerde het begin van een intercontinentale dienstregeling tussen Europa en Australie. In dit boek wordt de geschiedenis van de Peninsular & Oriental Steam Navigation Co. en 60 andere scheepvaartmaatschappijen die op de "Oost" voeren beschreven. Er is niet alleen aandacht voor Engelse maatschappijen. Ook Nederlandse maatschappijen worden beschreven. Van iedere maatschappij wordt een vlootlijst toegevoegd. De scheepsbeschrijving is gebaseerd op de Lloyd's registers: zowel technische gegevens als gegevens over de levensloop van het schip worden gepubliceerd. Het boek is voorzien van zwart-wit foto's en een register.

Dit boek kan ook gebruikt worden door mensen, die de stamboom van hun familie uitzoeken. Alle schepen, die tot het midden van de jaren '60 in Australie arriveerden worden hierin genoemd.

Dit boek is opgenomen in de collectie van "the 7 seas"