Foto van de Week 30 juni

Nan Kou

LR 7641152

call sign BODM
yardnr. 1277

Eén jaar voordat de Chinese Volksrepubliek de opdracht voor de Hua Yuan Kou (zie blogpost 19 november 2008) aan Kawasaki Heavy Ind. Ltd. in Sakaide (Japan) gaf, liep al een ander door deze werf gebouwd RoRo-vrachtschip van stapel: de "Ocean Transporter".

Haar eigenaar, Guardian Transport Corp. uit Griekenland, verkocht het schip in 1979 aan China Ocean Shipping. Als de "Nan Kou" zou het schip tot 1996 onder Chinese vlag varen. Het stond geregistreerd op naam van Cosco Shanghai. In 1997 werd het schip verkocht aan de Panamanian Carrier Corp. Onder de naam "Sea Marcela R" voer het schip tot 2000 onder management van Wilton Enterprises Ltd.

In 2000 werd het schip opnieuw verkocht. Dit keer werd East Town Shipping de eigenaar. Het in Hong Kong gevestigde makelaarskantoor Sunscot & co beheerde de onder Panamese vlag varende "Marcela II". In 2001 werd het schip verkocht aan een sloper. Op 12 april van dat jaar kwam het 23 jaar oude schip in Alang aan, waar het langzaam ontmanteld werd.

Bronnen:
1. Diverse jaargangen Lloyd's Register
2. Diverse jaargangen Marine News
3. www.iacs.org.uk/document/.../Suspension_Dec_2001_xls396.xls

Foto van de Week 14 juni

LR 7335870
call sign UCNV
yardnr. 245

Van 1962 tot 1967 werden 76 schepen van het type"Baltiyskiy" op de Russische werven gebouwd. Deze schepen waren bedoeld voor het vervoer van droge cargo (in bulk) en hout over de rivieren en de Noord- en Oostzee. Alle schepen van dit type hadden 3 afgesloten ruimen en de mogelijkheid om vracht op te slaan op het dek. De latere schepen in de "Baltiyskiy"-serie werden slechts op enkele kleine details aangepast.

In 1964 werd op de Yantar scheepswerf in Kaliningrad een nieuw vrachtschip gebouwd. De "Baltiyskiy 20" voer voor de regering van de USSR met Leningrad als thuishaven. In 1991 veranderde het schip van naam en eigenaar. De "Lakhta" kwam in handen van Kontinent marine joint stock co. uit St. Petersburg. Tot augustus 2002 bleef het schip onder russische vlag varen.

Toen werd het verkocht aan Palm Bay Shipping en voer het onder Cambodjaanse vlag. De naam van het schip veranderde. De "Sea beetle" kwam onder management van de russische firma "Baltic tramp" uit Kaliningrad. In 2006 werd de "Sea beetle" overgenomen door Antlia shipping (manager: Arcus shipping co, vlag: Sierra Leone). Opnieuw volgde een naamsverandering. De "Uludag" werd echter al snel wegens mankementen opgelegd. Pas op 2 februari 2007 werd zij weer vrijgegeven.

Sinds 2008 staat het schip geregistreerd onder de naam "Furkan". De markt voor het bulkvervoer verslechterde echter zodanig, dat het schip (voorlopig) uit de vaart genomen is.

Bronnen:
1. http://www.miramarshipindex.org.nz/ship/show/286909
2.http://www.parismou.org/upload/monthly%20detentionlists/feb07.pdf
3. verschillende jaargangen Lloyd's Registers

Foto van de Week 7 juni

Kegostrov

LR 6722301

call sign UKBH

yardnr. 811

In het begin van de 60-er jaren begon het russische ruimteprogramma vorm te krijgen. Om contact te kunnen houden met de ruimteschepen, werden radiostations gebouwd. Ten tijde van de Koude Oorlog was het ondenkbaar, dat Oost en West samen zouden werken. Toch wilden de Russen ook buiten hun machtsgebied radiocontact houden met de bemanning van o.a. de Soyuz-ruimtevaartuigen.

Hiervoor werd een speciaal netwerk opgezet, waarbij gebruik gemaakt werd van radiostations aan boord van schepen. Deze schepen waren eigendom van de "Soviet Academy of Sciences". De eerste drie schepen kwamen in 1960 in de vaart. In 1967 werden 5 nieuwe schepen aan de vloot toegevoegd, waaronder de "Kegostrov".

De "Kegostrov" werd in 1967 door de Vyborg Shipyard JSC in Leningrad gebouwd. Samen met de Borovichi, Morzhovets en Nevel behoorde de "Kegostrov" tot de Vytegrales-klasse. Omdat de schepen eruitzagen als vrachtschepen, was in het begin niet duidelijk dat er geavanceerde apparatuur aan boord was. Pas in de jaren '70 vermoedde het Westen, dat een russische ruimtevlucht bemand moest zijn als één van deze schepen het ruime sop koos. Zo kopte de New York Times op 20 april 1971 "Orbiting Soviet Workshop Is Expected to Be Manned" nadat de "Kegostrov" uitgevaren was.

De basis van de schepen van de Vytegrales-klasse was in de Baltische Zee bij Tallinn. In 1968 zorgde de "Kegostrov" echter voor een schandaal: op 4 mei werd zij gesignaleerd in het zuiden van de Atlantische Oceaan. De Braziliaanse marine bracht het van spionage verdachte schip naar Santos, waar zij drie weken vastgehouden werd.

De economische problemen in de Sovjet-Unie aan het einde van de jaren '80 waren er mede voor verantwoordelijk, dat de communicatieschepen uit de vaart genomen werden. Als gevolg hiervan eindigde de "Kegostrov" in februari 1990 op een scrapyard in Alang.

Bronnen:

1. http://query.nytimes.com/search/sitesearch?query=kegostrov&type=nyt

2. http://www.suzymchale.com/kosmonavtka/tracking.html

3. http://www.globalsecurity.org/space/world/russia/other-tracking-ships.htm