Foto van de Week 2 december

Pacific Bridge

LR 8308109
Call sign P3SG5

De opdracht voor de bouw van dit containerschip werd op 1 juni 1983 gegeven aan de "Korea ShipBuilding & Engine Corp." in Busan. In Ulsan, 55 km verderop, lag de machinefabriek van Hyundai, die de motoren vervaardigde. Bouwnummer 2011 werd in 1984 overgedragen aan haar eigenaar "Korea Marine Transport". Haar thuishaven werd de zuidkoreaanse stad Inchon, haar call sign D9LJ.

Tot 1986 was zij bekend onder de naam "Pacific Bridge". In 1986 veranderde de naam van het schip. Tot 1994 voer zij onder koreaanse vlag, eerst onder de naam "Makala", later opnieuw onder de naam "Pacific Bridge".

In dat jaar werd zij verkocht aan Danaos Shipping in Athene... "one of the world's largest containership charter owners".1)

Deze eigenaar veranderde niet alleen de naam van het schip in "Hyundai Seattle", ook het call sign veranderde: P3SG5. Onder agentschap van Deleas Shipping op Cyprus werd het schip verschillende malen herdoopt:

In 1996 voer het schip onder de naam "Zim Mumbai".

Toen Gerard Bruininge op 22 juli 1998 deze foto van het schip maakte, voer zij opnieuw onder de naam "Pacific Bridge".

Aan het einde van dat jaar werd zij omgedoopt tot "MSC Freemantle". Deze naam hield zij tot 2002.

In 2002 werd de naam veranderd in ... "Pacific Bridge".

In 2007 voer de "Pacific Bridge" in charter voor de Hapag Lloyd. Sinds april 2008 vaart zij onder de naam "Montreal senator". Op 19 augustus van dit jaar werd zij geclassificeerd door Det Norske Veritas. Één van de luiken moet nader geïnspecteerd worden: de corrosie die gevonden werd, moest 'vóór 29 november j.l. gerepareerd zijn.2)
Bronnen:
1)http://www.danaos.com/
2) http://exchange.dnv.com/exchange/main.aspx?extool=vessel&subview=classification&vesselid=18476

Boek van de Week 28 november

Op 28 september 1830 stond de volgende zin in de "Manx Sun":

...If the St. George people had treated the Island properly, the Steam Packet boat would never have been thought of... 1)

Al in de tweede helft van de 18e eeuw werd door de Engelse regering een passagiers- en postdienst tussen Whitehaven (Cumbria) en Douglas ingesteld. De eilandbewoners konden echter niet op de service van deze "pakketboot" vertrouwen: vertragingen van enkele weken waren eerder regelmaat dan uitzondering.

Rond 1820 voeren de stoomschepen van James Little and Co. in de zomermaanden een regelmatige dienst vanuit Liverpool naar Douglas. In de wintermaanden voeren de schepen echter alleen als het weer het toeliet. Toen aan het einde van dat decennium de bevolking van het eiland gegroeid was tot 40.000 zielen, kwam het verlangen naar een betere verbinding met het vasteland. Op 17 december 1829 werd tijdens een vergadering onder voorzitterschap van James Quirk door de Manx besloten om een eigen "steam packet service" op te zetten. Deze vergadering markeerde het begin van de "Mona's Isle Company" (sinds 1832: "Isle of Man Steam Packet Co. Ltd."), een maatschappij die beroemd werd om haar snelle schepen met comfortabele en ruime passagiersverblijven.

In dit boek wordt een overzicht gegeven van de geschiedenis van de maatschappij tot 1976. De schepen die voor de maatschappij gevaren hebben, worden uitvoerig beschreven. Zwart-wit foto's, een overzicht van de havens die aangedaan worden, statistische gegevens en een vlootlijst completeren het geheel.

Een aantrekkelijke uitgave, die voor een aantrekkelijke prijs te verkrijgen is bij "The 7 seas". 2)

Bronnen:
1.http://www.isle-of-man.com/manxnotebook/mxman/v01p003.htm

2. via http://www.boekwinkeltjes.nl/

Foto van de Week 19 november

Hua Yuan Kou

"... one of the first sophisticated ships under the Chinese flag..." 1)

LR 7822146

Call sign: BOBA

In 1979 gaf de regering van de Volksrepubliek China opdracht voor de bouw van een nieuw RoRo-vrachtschip aan Kawasaki Heavy Ind. Ltd. Het schip moest goed manoeuvreerbaar zijn, opdat het ook de havens langs de rivieren van China kon bereiken. Onder yardnummer 1313 werd de "Hua Yuan Kou" in Sakaide (Japan) gebouwd. De hoofdmotor, een Kawasaki-M.A.N. 10V 52/55A zorgde voor een snelheid van 17.2 knopen.

Kenmerkend voor een RoRo-schip zijn de grote vrachtruimtes met weinig steunpilaren en de grote toegangsdeuren. In combinatie met een krachtige motor kunnen hierdoor hevige trillingen veroorzaakt worden. De opdrachtgever "China Merchants" vond samen met Lloyd's een acceptabele oplossing voor dit probleem. Hierdoor werden de prestaties van de "Han Yuan Kou" met grote interesse gevolgd. Vanaf 1980 voer het schip een reguliere dienst tussen China en Japan.

Tot 1998 voer de "Hua Yuan Kou" onder chinese vlag met Shanghai als thuishaven. Het schip stond in de Lloyd's Registers geregistreerd op naam van de Shanghai Ocean Shipping Co. (Cosco Shanghai). In 1998 heeft het schip nog even onder de naam "Yi Xing" gevaren, voordat het verkocht werd.

Het schip kreeg een nieuwe naam "Chang Yi"en een nieuw call-sign: BUZP. De nieuwe eigenaar werd CSC (Shenzhen) Enterprise development co. ltd., die de provincie Shenzhen, Guangdong in China als thuishaven voor het schip uitkoos.

In 2005 werd het schip opnieuw verkocht. Dit keer ging het over in handen van de Gilmore Shipping Corp., die het de nieuwe naam "Global Precision" meegaf. De "Global Precision" werd geregistreerd op St. Vincent & the Grenadines en kreeg Kingston als thuishaven. Haar call-sign werd: J8B3314. Op 26 mei 2008 werd de "Global Precision" uit de verzekering gehaald, omdat het schip niet op tijd was geïnspecteerd.2)

Bronnen:

1. folder D 2366101/11E: Marine Diesel Plants. M.A.N. B&W

2. http://www.ccs.org.en/

3. Verschillende jaargangen van Lloyd's Registers

Foto van de Week 12 november

Erik Tholstrup

LR 7611743

Call sign 3FZU8

In april 1978 liep in Kristiansand de LPG-tanker "Francis Drake" van stapel. Onder bouwnummer 225 was dit schip op de werf Kristiansands M/V gebouwd. De motoren werden geleverd door Wichmann Motorfabrik AS in Rubbestadneset. De dieselmotoren van deze fabriek zijn - naar gezegd wordt - gemakkelijk te onderhouden en te bedienen. Bovendien zijn ze zeer betrouwbaar. Het meer dan 75 meter lange schip haalde een snelheid van 13.5 knoop.

Tot 1985 voer het schip onder noorse vlag. De thuishaven was Kristiansand in het zuiden van Noorwegen. In 1985 verkocht de eigenaar, Partrederi Sireskib, het schip aan Kosan Tankers. Onder de naam Erik Tholstrup zou het onder deense vlag gaan varen. De thuishaven werd Middelfart. Ook na de naamsverandering in 1990 bleef de thuishaven op het deense eiland Funen. Onder de naam Erik Kosan maakte het schip tot 1998 deel uit van de vloot van Lauritzen Kosan.

Voor $ 1.2 miljoen werd het schip in 1998 verkocht aan "Bunkering Services Int. Inc." in Panama. Omdat de markt in het Verre Oosten en China voor gastankers instortte, was het alleen mogelijk om het schip op bareboat basis te verkopen. De manager van de Virgo Gas I - zoals het schip na overname herdoopt werd - werd Transgas Shipping in Peru. Tot op heden vaart het schip nog onder deze naam in het Caribisch gebied.

Bronnen:

1. http://en.wikipedia.org/wiki/Wickman_Diesel

2. http://www.informare.it/news/forum/1999/brs/lpg3-auk.asp

3. Verschillende jaargangen van Lloyds Registers

Boek van de Week 4 november

In de Tweede Wereldoorlog was John D. Harbron als hoofd van de afdeling `History and Military studies´in dienst van de Royal Canadian Navy. Voor zijn werkgever maakte hij een studie van de japanse koopvaardijvloot. Hiermee was zijn interesse in de scheepvaart gewekt.

Door de oorlog in Korea spitste deze interesse zich steeds meer toe op de scheepvaart in de Sovjet-Unie en haar satellietstaten. In een tijd, dat er weinig informatie over de organisatie en ontwikkeling van scheepsbouw in de communistische landen te vinden was, maakte hij -op uitnodiging van de partijleiders- een reis naar de oosteuropese werven. De regeringsleiders gaven hem toestemming om zijn bevindingen op papier te stellen. Dit resulteerde in het standaardwerk "Communist ships and shipping".

In het eerste deel van het boek gaat Harbron in op het ontstaan van de Komekon vlak na de oorlog. De rol van de USSR was in die eerste jaren niet zo groot: veel scheepswerven in de Sovjet-Unie waren door de Duitsers verwoest. Het duurde nog tot 1950 voordat de scheepsbouw in Rusland weer enigszins op gang gekomen was. De schrijver voegt een organigram toe wanneer hij over de Komekon in latere jaren schrijft.

In de volgende delen worden de scheepsbouw en scheepvaart in de verschillende communistische landen uitvoerig besproken. De nadruk ligt daarbij op de scheepsbouw in Polen en de scheepvaart in Sovjet-Rusland en Oost-Duitsland.

Als je bedenkt, dat het boek uitgekomen is op het hoogtepunt van de Koude Oorlog, moet je constateren, dat de auteur objectief is: hij geeft kritiek op de ambitieuze plannen van net na de wereldoorlog, maar toont zich tevens onder de indruk van de vooruitgang, die geboekt werd.

Dit boek is verkrijgbaar bij "The 7 seas" via http://www.boekwinkeltjes.nl/