SAKURA MARU
LR 5307350
callsign JIFU
yardnr. 953
De geografische ligging van Japan en het gebrek aan natuurlijke grondstoffen hebben ervoor gezorgd, dat het land afhankelijk was van de handel over zee. Tot 1940 lag de nadruk bij de productie en export meer op producten uit de lichte industrie, waarbij monsters gemakkelijk verzonden konden worden. Toen de nadruk na 1945 onder invloed van de technologische voorsprong meer kwam te liggen op de zware industrie, moest het handelspatroon van Japan ook aangepast worden. De grondstoffen die nodig waren om de industriële en economische wederopbouw van het land te stimuleren, moesten geïmporteerd worden. Maar ook de verkoop van het eindproduct werd problematischer. Het is namelijk gemakkelijker om een stukje textiel te verzenden dan een geavanceerde machine ter beoordeling aan een potentiële klant te sturen.
In het begin van de jaren '50 werd een nieuw concept bedacht: De "Floating fair". Een in Japan gebouwd schip gevuld met producten uit Japan zou verschillende landen aandoen. Het schip zou als voorbeeld dienen voor de scheepvaartindustrie in Japan.
In 1956 verliet de eerste "Japan Industry Floating Fair" het thuisland om de Japanse producten te promoten. De eerste reis, waarbij m.n. de Zuidaziatische landen aangedaan werden, was een doorslaggevend succes. Wereldwijd werd zo de aandacht gevestigd op de Japanse industrie.
De eerste drie "Foating Fairs" werden gehouden aan boord van omgebouwde vrachtschepen. In 1960 besloot de Fair Association, dat er behoefte was aan een speciaal voor de gelegenheid ontworpen schip met veel comfort voor de passagiers en ruimte voor tentoonstellingen. Gesponsord door Japanse bedrijven zoals de nettenbouwer Amita werd op de werf van Mitsubishi Heavy Industry in Kobe de "Sakura Maru" (vert.: Kersenbloesem) gebouwd. Het passagiersschip had geen conventionele schoorstenen en een machinekamer in de achtersteven om zoveel mogelijk expositieruimte te creëren. De volledig airconditioned zalen maakten het voor de passagiers aangenaam toeven aan boord van het schip.
In oktober 1962 was de "Sakura Maru" klaar voor haar maidenvoyage: In de laatste maanden van 1962 en de eerste maanden van 1963 maakte het schip een reis naar het Middellandse Zeegebied. 191.315 bezoekers konden o.a. in Beiroet, Istanbul, Athene, Casablanca, Tunis, Alexandrië, Dar es Salaam en Mombasa genieten van de promotietrip.
De vijfde "Floating Fair" bracht de "Sakura Maru" naar Europa. Ook hier trok de tentoonstelling veel bezoekers: 173.789 inwoners van o.a. Rotterdam, Londen, Genua, Kopenhagen, Hamburg, Lissabon en Antwerpen verlustigden zich aan de nieuwe producten uit Japan. Voor de Japanners was de trip een groot succes: aan het einde van de reis keerden zij met een portefeuille contracten ter waarde van 10 miljoen dollar terug naar huis.
De zesde trip werd gehouden in de herfst van 1965. Opnieuw werden de Zuidaziatische havens van Indonesië, India, Thailand, Hong Kong, Singapore, Sri Lanka en de Filippijnen aangedaan.
In april 1967 vertrok de "Sakura Maru" voor de zevende keer met aan boord meer dan 8000 producten variërend van traditionele houten objecten tot hoogwaardige electronische apparatuur. Dit keer ging de reis naar Noord-Amerika, waar 9 havens in de Verenigde Staten en 2 havens in Canada aangedaan werden.
In 1971 werd de "Sakura Maru" verkocht. Onder de naam "Sakura" werden verschillende cruises gemaakt. Af en toe werd het schip ingezet voor de lijndienst van Mitsui-OSK tussen Yokohama en Zuid-Amerika.
In 1982 kocht de regering van China de "Sakura". Voor COSCO Peking voer zij sinds die tijd onder de naam "Zhi Luo Lan". Wat er van het schip geworden is, is niet helemaal duidelijk: sommige bronnen vermelden, dat het schip nog steeds in de vaart is, andere geven aan, dat zij al in 1982 uit de vaart genomen werd.
Evershagen 
